ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ ιανουάριος 2008

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι, οτιδήποτε, τι θα ήταν αυτό;
Η γυναικεία φωνή από το ραδιόφωνο αποσπά την προσοχή. Το ερώτημα είναι ενδιαφέρον, το αποτέλεσμα δελεαστικό. Εδώ χρειάζεται σκέψη.
Είμαι στο αυτοκίνητο. Ο δρόμος είναι σχεδόν άδειος. Το μυαλό γρήγορα τρέχει σε άλλους δρόμους, πιο πολύπλοκους.
Θέλω ν’ αλλάξω εγώ .Ν’ αλλάξω όχι για τον εαυτό μου- δε με συγκινούν πλούτη, δόξα, ομορφιά. Ν’ αλλάξω για τους άλλους. Να γίνω ξανά μέλος μιας κοινωνίας και όχι άτομο ξεχωριστό, ικανοποιημένος μέσα στην απομόνωσή μου. Να σκέφτομαι το συνάνθρωπο πριν κάνω αυτό ή εκείνο. Η προσωπική μου ευτυχία να συναντάει την ευτυχία των ανθρώπων γύρω μου, του γείτονα, του συμπολίτη, του συνάνθρωπου.
Ν’ αλλάξω εγώ, εσύ, εμείς. Και μαζί μας ν’ αλλάξουν όλα αυτά που μας πληγώνουν. Η αυθαιρεσία, ο πλουτισμός με κάθε τρόπο, η κακογουστιά, ο ωχαδερφισμός, η ευθυνοφοβία, η υπεροψία, το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε».
Να απαλλαγούμε από τη λογική της κλειδαρότρυπας που μας κατατρέχει. Από τους «Μεγάλους Αδερφούς» μέχρι τις φωτογραφίες με τις ιδιωτικές στιγμές του Ζαχόπουλου η απόσταση είναι μικρή. Τόσο μικρή που τη διανύσαμε, ως κοινωνία, χωρίς να το καταλάβουμε.
Πλησιάζω σπίτι. Βλέπω νερά-πολλά νερά να κατεβαίνουν την οδό Πεζοναυτών και να πλημμυρίζουν τη λεωφόρο Διονύσου. Μα δεν έχει βρέξει σκέφτομαι. Ακολουθώ την αντίστροφη διαδρομή και φτάνω μπροστά σε μια από τις νεοαναγειρόμενες πολυτελείς κατοικίες στη Σεμέλη. Τεχνικοί καθαρίζουν την πισίνα. Τα νερά της καταλήγουν στο δρόμο.
Αναρωτιέμαι: δε θα ενοχλεί τον ιδιοκτήτη να βλέπει τα νερά της πισίνας να πλημμυρίζουν το δρόμο μπροστά στο σπίτι και μετά τους υπόλοιπους δρόμους μέχρι τη λεωφόρο; Θα ξοδέψει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την αγορά της κατοικίας. Δε θα μπορεί άραγε να διαθέσει 500 ή 1000 ευρώ παραπάνω για να αδειάζει πιο συχνά το βόθρο του;
Τελικά είμαι αφελής ; Ή μήπως υπάρχει ελπίδα;
Μιχάλης Μουστάκας
pantoskairou@yahoo.com