ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ φεβρουάριος2008

« Σκουπιδιάρης θα γίνεις!» Με αυτά τα λόγια τελείωνε σχεδόν πάντα η «συζήτηση» του γείτονα με τον έφηβο γιο του για τις επιδόσεις του δεύτερου στο σχολείο. Πάνε 35 ολόκληρα χρόνια από τότε, όμως το θυμάμαι πάντα κάθε φορά που τίθεται το θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Όπως θυμάμαι και τον πατέρα μου να λέει πως «Η δουλειά δεν είναι ντροπή».
Δεν υπάρχουν επαγγέλματα Α και Β κατηγορίας. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το επάγγελμά τους και το υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο και άνθρωποι αδιάφοροι ή αρνητικοί απέναντι σε αυτό που κάνουν.
Από την άλλη, υπάρχουν επαγγέλματα των οποίων ο τρόπος άσκησης έχει άμεσες επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο. Και εξηγούμαι.
Ο γιατρός που θα αντιμετωπίσει με προσοχή και φροντίδα τον ασθενή ως ξεχωριστό άτομο και όχι σαν μια ακόμα περίπτωση μέσα στην καθημερινότητα, υπηρετεί επάξια το επάγγελμα που έχει επιλέξει μένοντας πιστός στον όρκο του. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τον οδοκαθαριστή που φροντίζει ώστε οι κοινόχρηστοι χώροι να είναι καθαροί και να αντανακλούν το επίπεδο του πολιτισμού μας.
Οι άνθρωποι που δουλεύουν στο Δήμο και είναι επιφορτισμένοι με την αντιμετώπιση των χιονοπτώσεων λειτούργησαν με επαγγελματισμό και ευσυνειδησία. Δούλεψαν πολύ και δούλεψαν καλά. Δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Υπερέβησαν κατά πολύ τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Δεν λογάριασαν ωράρια ή σωματική κούραση. Δεν επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας, προσωπικές ή οικογενειακές υποχρεώσεις. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν και όπου χρειάστηκε να επέμβουν στα πλαίσια της πυροπροστασίας, ήταν εκεί. Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια ενήργησαν με τον ίδιο τρόπο.
Ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν.
Ξέρουν ότι η κοινωνία μας, όλοι οι κάτοικοι του Διονύσου, εξαρτώνται από αυτούς. Ο ηλικιωμένος για να μην νιώσει αποκλεισμένος και μόνος, ο εργαζόμενος για να πάει στη δουλειά του… ο κάθε ένας από εμάς.
Τους ευχαριστούμε ! Να είναι πάντα καλά!
Μουστάκας Μιχάλης
pantoskairou@yahoo.com